Ayşe Düzkan
hapishane üzerine düşündüğümüzde iki gerçek çıkıyor karşımıza. bu kadar çok ve çeşitli insanın hapsedilmesi onların cezalandırılması kadar halka korku salmayı da hedefliyor.
hapsedilme korkusuna teslim olmayacağı tahmin edilenler için de cezaevi koşulları korkulacak hale getiriliyor. bu çok uzun yıllardır tanık olduğumuz bir gerçeklik. en azından 12 eylül’den beri sistemli bir uygulama bu. o yıllardan itibaren de insan hakları hareketinin ve dostlarının tepkisiyle ve tabii cezaevlerindeki direnişlerle karşılaştı.
cezaevlerindeki direnişin en önemli araçlarından biri açlık grevi. açlık grevi -ve onun bir biçimi olan ölüm orucu- süfrajetlerden irlanda cumhuriyet ordusu militanlarına, almanya’daki kızıl ordu fraksiyonu mensuplarından filistin direnişine kadar uzanan bir yelpazede kişi ve örgütlerin başvurduğu bir mücadele biçimi. türkiye’de de sık sık buna başvuruldu, çok kayıp verildi ama cezaevi koşullarındaki neredeyse her iyileşme bu yöntemle sağlandı.
